Erol, pek korkak bir çocuktu. Karanlıktan ödü kopardı. Babası da onu daima bu kötü huyundan vazgeçirmek istiyordu. Onun için Erol’a bir akşam:

– Oğlum, yandaki odada gözlüğümü unutmuşum, git getiriver dedi.

Erol, pek onurluydu, korkuyorum, gidemem diyemedi. Kalbe kuvvet olsun diye oyuncakları arasından, kaplanı alıp gitti. Fakat biraz sonra ağlamaklı bir sesle geri döndü:

– Babacığım, babacığım, dedi.

…

Devamı derginiz Türkiye Çocuk’ta, abone olmak için tıklayın.