İlkenin doğum günüydü. Babası İlkeye doğum günü hediyesi olarak kafesin içinde Minik bir kanarya kuşu almıştı.

İlke bu güzel minik sarı kanaryayı görünce önce çok sevinmişti ama daha sonra bu güzel kuşun küçücük bir kafesin içinde hapis olmasına çok üzülmüştü.

Minik kanaryanın gözlerinin içine baktığında bu durumdan onun da pek mutlu olmadığını anladı. İlke kafesin içindeki minik kuşuna;
“Bu küçücük kafesin içinde yaşamaktan mutlu musun? “ diye sordu.
Minik kanarya boynunu eğerek “Tabii ki mutlu değilim ama ne yapabilirim ki? Bu kafesin içinde olduğum için uçmayı bile unuttum! “ dedi ve devam etti ;
“Beni çok sevebilirsin, bana su ve yem verebilirsin ama özgürlüğümü verebilir misin?. Ben özgür olmalıyım, doğadaki yaşamam gereken yelerde!” dediğinde ilke kafesin kapısını çoktan açmıştı bile. “Özgürsün minik kanarya kafesinin kapısı açık, istediğin her şeyi yapmak artık senin elinde.”
Minik kanaryanın gözleri sevinçten ışıl, ışıl parlıyordu. İlkenin odasında bir o yana, bir bu yana biraz tökezledi ama az sonra odanın içinde kanatlarını gere gere uçmaya başlamıştı.
“ Yaşasın uçuyorum, uçuyorum demek ki uçmayı hala unutmamışım“ diye sevinç çığlıkları atıyordu.
İlke kanaryanın bu mutlu halini bir süre seyrettikten sonra…

Devamı derginiz Türkiye Çocuk’ta, abone olmak için tıklayın.