Bir adamın on iki erkek evladı varmış. Yıllarca
çalışmış, didinmiş evlatlarını yetiştirmiş. Evlatlarına iyiyi,
doğruyu, güzel ahlakı aşılamaya çalışmış. Ne yazık ki
oğlanlar sürekli birbirleriyle didişiyorlarmış. Elbette ki
kimseye kalmayan dünya ona da kalmayacakmış. Baba
hastalanıp ölüm döşeğine düşmüş. Evlatları, babalarının
başından bir an olsun ayrılmıyor; bir ihtiyacı, arzusu
olursa yerine getirmek için birbirleriyle yarışıyorlarmış.
Ancak birbirleriyle didişmeden de duramıyorlarmış.
Baba içlerinden birini çağırıp kardeşlerini toplamasını
istemiş. Kısa sürede on iki evlat babalarının başına
toplanmış.
Baba, her birinin bahçeye çıkıp, birer tane
odun getirmesini istemiş. Ne çok ince ne çok kalın.
Evlatlar babalarının isteğine bir anlam veremese de;
bahçeye çıkıp birer tane odun bularak getirmişler. Tam
ihtiyar adamın istediği gibi “Ne çok ince ne çok kalın”.
Baba bir de ip isteyip; on iki evlattan gelen on iki odunu
üst üste koyup birbirine gücü yettiğince bağlamış.
“Şimdi” demiş, “Söyleyin bakalım bunu hanginiz
kırabilir?”
Evlatlar sırayla birbirine bağlı bu odunları
kırmayı denemiş. En güçlüleri de kendisini en sona
saklamış. En güçlüleri de odunları kıramayınca
baba; “O odunları geri verin bakalım beceriksizler”
demiş.
Odunları alıp tüm gücünü toplayarak yatakta
doğrulmuş. Odunları bağlayan ipi çözüp, hepsini
teker teker kırmış. Evlatlar içlerinden “Bu şekilde biz
de kırardık” diye geçirse de, saygılı birer birey olarak
yetiştirildiklerinden ses çıkarmamışlar.
Baba saygıyla kendisine bakan evlatlarını teker teker süzüp, son
öğüdünü vermeye başlamış:
– Bakın evlatlarım! Sizi her anlamda iyi birer evlat
olarak yetiştirmeye çalıştım. Ama şu birbirinizle
geçinememenize çok kızıyorum. Odun meselesine
gelince; “Odunları bu şekilde biz de kırardık” diye
düşündünüz değil mi? Evlatlarım hayat bir sınavdır
bu da size, babanızın son sınavıydı. Gördüğünüz gibi
birbirine bağlı odunları en güçlünüz bile kıramadı.
Ancak odunları çözünce ne de kolay kırıldılar değil
mi?
İşte siz de hayatta bu odunlar gibi birbirinize
tutunursanız sizi kimse ezemez, kıramaz. Ancak
birbirinize sahip çıkmazsanız ipi çözülen odunlar gibi
teker kırılırsınız. İşte bu babanızın size son öğüdüdür!
#hikaye, #baba, #nasihat, #evlat, #türkiyeçocukdergisi
