Ey İstanbul! İki yakan arası,
Çıkıp düğümlendi gavur karası!
Çıplak İmanına bayrak giyinen,
Fatih’ler evladı, torunlar hası!
Gelip birer birer oldular Hızır!
Nefes bir seferse, gitmeye hazır!
Atarak göğsünü bir pul yerine!
Kafasın tutarak mermilerine!

Ya şehid ya gazi, yazı turası!
Savaşta acımaz aşık yarası!
Sevin be hey şarkın çocuğu sevin!
Masalısın yeksân ettiğin devin!
Bu senin ne ilktir, ne son zaferin!
Arza sığmaz, gökte açıldı yerin!

Dünyaya kumandan, mazluma hâmi!
Kutruna yayılan şehadet kanı!
Be hey Ayasofya! Bekleme beni;
Minarelerinden haykır ezanı!

Yabancı fesinin altında Haçlı;
Eziyet ve zillet altında millet!

Titre ey Roma’nın korkağı! Titre!
Güllesi altından bir medeniyyet!

Geliyor Genç Osman’lar sadasıyle!
Geliyor Mehteran dağdağasıyle!

Sad bin Ebi Vakkas okuyla kavî!
Selman Faris kemeriyle musavî!

Ehli sünnet vel cemaat mezhebi,
Ahilerin şahı İmam Yesevî!

Himmet bize kırklardan yedilerden!
Yetiş Ebâ Ensar yattığın yerden!
Cümle hazireler ve türbelerden,
İmdad ya İlahi bize göklerden!

Meğer biz Simurg’un kanatlarıyız!
Meğer Gök Ordu’nun, Ak atlarıyız!

Geldik ta çöllerden ve nehirlerden…
Ya İlahi! Ya Rahimü! Ya Rahman!

Ya Kaviyyü! Ya Kadirü! Ya Rahim!
Himmet ey! Hicret olan gurbetlerden…

İman ve yalnızlık! İki kelime!
Bir olur baş vermez iş bu zulüme!

Ey ‘Süleyman Tahtı’! İmanlı şehir!
Fatih Sultan Mehmed bu hissi bilir!
Ve bilir Kanuni Sultan Süleyman!
Yavuz’a, Peygamber Aleyhisselam,
Çöllerde kumandan olduğu zaman;
Kumlar adedince sada, tekbirle,
Yürüdü uçanlar, ayaklarıyla!
Bu tayyip beldenin çocuklarıyla!
Kırıp kanadını, atlayıp indi;
Geldiler o yeşil kaputlarıyla!

Bilir bunu Osman Gazi yiğidi;
Ulu Hakan Abdülhamid Han, bilir!

Var sen garbın yaşlı, lağım faresi!
Benim tırnağımdan, hırkamdan kemir!
Seddini! Ceddini! Dini reddini!
Türk’e ne dayanır, dağ olsa demir!

HATİCE ATMACA

4 Ağıstos 2016/ Zeyrek

#15TemmuzDestanı, #HaticeAtmaca, #Şiir, #TürkiyeÇocukDergisi