Her mübarek gece kıymetlidir. Fakat Mi’rac gecesinin ayrı bir hususiyeti vardır. Mi’rac gecesi; ızdırab ve sevincin bir arada yaşandığı gecedir.
Peygamber efendimiz bir ay Taif’te islamiyeti anlattı, hiç kimse inanmadı, alay ettiler, çocuklara taşlattılar… Gece Ebu Talip mahallesinde amcasının kızının evine geldi, “Aç, amcan oğlu Muhammedim” buyurunca, Ümmü Hani, “Haber verseydiniz yiyecek bir şeyler hazırlardım, yedirecek bir şeyim yok” dedi. Peygamber efendimiz, “yiyecek içecek gözümde yok, Rabbime ibadet edecek bir yer bana yeter” buyurdu…
Allahü teala Cebrail aleyhisselama, “Habibim bu halde yine bana yalvarıyor, çok üzüldü, onu ben teselli edeceğim, git habibimi bana getir” buyurdu…
Evvela Mescid-i Aksa’ya geldiler. Bütün peygamberlere imam oldu. Peygamber efendimiz gitti, Allahü tealayı bilinemeyen, anlaşılamayan şekilde gördü… “Ya rabbî ümmetime de bunu isterim” dedi… İşte namaz bize mirac olarak verildi. Namaz Mirac’tır… Allahü teala namaz gibi büyük bir nimeti insanlara ihsan etti. Namaz varsa hayat vardır. Namazdan mahrum olan herşeyden mahrumdur. Namaz yoksa insan bir işe yaramaz. Namaz Allah sevgisini arttırır, duanın kabulüne sebeptir… Allah yolunda olanın duası makbuldür.